जिथे जिथे लाट खोल जाते 
जिथे जिथे वाट मागे जाते 
जिथे जिथे वावटळ फिरत जाते 
जिथे जिथे अंधारबन दाट होते 
तिथे तिथे मी शीड उघडतो 
तिथे तिथे मी स्वप्न पाहतो 
तिथे तिथे मी झापड फेकतो 
तिथे तिथे मी डोळे बंद करतो

भक्ती मार्गाच्या गोंधळात सापडले राम आणि कृष्ण 

त्रिशूळ, गदेचं काय करायचं हा सगळ्यांनाच पडला प्रश्न 

धनुष्य बाण, सुदर्शन हे शहरी देव एकमेकांशी भांडले 

वायुपुत्र आणि बैरागी महादेवाचे भस्म क्षणार्धात सांडले 

मनाचा ठाव घेणारी भाऊ बंदकी, सत्ता, गर्व आणि संपत्ती

 यात विसरली निसर्गात रममाण होणारी भक्ती, त्याग, विभूती 

 जय माता की !

 

सहनशक्ती, संयम, स्थितप्रज्ञता आणि त्याग, 

या आजाराला आत्ममग्न होऊन केलेली 

एकलकोंडी कलेची आराधना हेच औषध, 

आणि डोळ्यातील पारदर्शकता, स्पर्शातील विश्वास आणि अदृश्य मैत्री, 

या अपराधाला लोकांनी केलेलं स्वभावाचं कौतुक हीच शिक्षा

 काही सूर्यास्त अपूर्णच राहणार ! 

क्षितिजाच्या पसाभर वर, धुक्याच्या आभासी किनाऱ्यात, 

काही सूर्यास्त भाळीच्या भारदस्त कुंकवासारखे दिसले 

आणि क्षणा क्षणाला क्षीण होऊन, त्याच क्षणात भव्यतेची साक्ष देऊन देखील, 

मनस्वितेच्या लाटांवर आरूढ झालेल्या कलाकृतिसारखे अपूर्णच राहणार ! 

सूर्यास्ताच्या प्रक्रियेत सामावलेले पूर्णत्व, अनुभवातून अपूर्णते वर मात करणार की 

राहिलेली रुखरुख मध्यानीच्या तेजाला विस्मृतीत ढकलणार? 

यावर भविष्यातील भूतकाळाचे प्रतिबिंब अवलंबून आहे ! 

 

 घराच्या बंद फुग्यातून निघून, गाडीच्या बंद फुग्यात बसून, कचेरीच्या बंद फुग्यात गेलो, 

मग मॉल च्या बंद फुग्यातून जेवून, टॅक्सी च्या बंद फुग्यातून, 

सुट्टीला रिसॉर्ट च्या बंद फुग्यात, कुटुंबाच्या बंद फुग्यातून राहिलो. 

....सध्या या पृथ्वीवर बर्फा पासून वाळवंटात पर्यंत सगळीकडे इतकं छान वातावरण असतं ना... 

मला कळतच नाही प्राणी पक्षी थंडी आणि उष्म्यामुळे कसे मरतात ! आश्र्चर्य आहे नई! 

I am shouting.. 

They say I am calm, I am composed, I am relaxed, 

I am shouting 

They say I am balanced, am settled, am sorted, 

I am shouting 

They say I am myself, am yourself, am everyone, 

I am shouting 

They say I am friend, I am lover, I am a mentoring, 

I am shouting 

I am shouting , "HELP me,, HELP me" 

नदीच्या किनाऱ्यावरील एक चाफ्याच झाड पलीकडच्या काठावरच्या बकुळीला म्हणलं, 

"इथून सूर्यास्त काय सुंदर दिसतोय.. तुला येता आलं असतं तर बरं झालं असतं "! 

बकुळी म्हणते, "इथून पण्यातल तुझं प्रतिबिंब पाहतेय मी. ते नसेल तिथे येऊन तर मी इथेच बरी आहे !" 

तुझ्यासारखाच दिसतोस तू पण तुझ्या आतला नाहीस तू 

चेहरा जरी हसरा तरी डोळयात आनंदी नाहीस तू 

कोण सोडवणार तुला कैदेतून तुझ्याच 

जाणतोस दुःख तूझ्या आतले फक्त तू 

का संपल्या आशा तूझ्या आतल्या 

का कोंडलेस छंद पिंजऱ्यात तू 

 रात्रीच्या प्रकाशातले सारे स्वप्न तुझे 

दिवसाच्या अंधारात हरवलेस तू

 एका गावात राहत असतात तीन बहिणी. 

एक गंगा, एक नर्मदा, 

एक सरस्वती. 

तिघे एका प्रवासाला जातात 

गंगा हसत हसत, नर्मदा रडत खडत, 

सरस्वती येतच नाही. 

प्रवासात ते खूप गप्पा मारतात. 

गंगा गोष्टी सांगते, नर्मदा गाणी म्हणते, 

सरस्वती बोलतच नाही. 

परत आल्यावर गंगा मिठी मारून निरोप घेते, नर्मदा डोळ्यात पाणी आणून, 

सरस्वती परत येतच नाही !

प्रत्येक क्षणाचा थेंब शिंपल्यात पडून त्याचा मोती झाल्यासारखं, 

गुलाबी दिवसाच्या प्रत्येक पाकळीवर वर्षभर दव पडल्यासारखं, 

दाही दिशातल्या समुद्रातून एकामागून एक सूर्योदय झाल्यासारखं, 

तंबोऱ्याच्या सगळ्या तारातून आसमंतात दैवी शडज लागल्यासारखं, ... 

तू भेटल्या पासून माझं आयुष्य झालंय ... 

साठी सोळा मास्थी पडणाऱ्या संधिप्रकाशाचं कौतुक वाटेनासं झालंय 

दो विकल्प हमेशा होते ही है 

दो विकल्प ही हमेशा होते है 

दो ही विकल्प हमेशा होते है 

दिल या दिमाख !