निःशब्द

उडवा लाथेने चांदण्या, गुलाब कचऱ्यात फेका 

कवितांची पुस्तके भिजवा, रंगाची डबी जाळा ! 

झरे, फुलपाखरे, मंद झुळूक दरीत ढकला 

पौर्णिमेचा चंद्र तर रॉकेल टाकून पेटवा ! 

सुंदरता, नाजुकता, अलवार पणा या शब्दात वा शब्दांच्या प्रतिमेत नाही... 

हे शब्द, त्यांची चित्रं, त्याचे उच्चार, 

व भाषेच्या प्रभुत्वाने केलेली गहिऱ्या शांततेवरील मात 

म्हणजे मनातली भावना नाही... ! ती निःशब्द, अबोल, निराकार आहे !!!!